Tuesday, 28 July 2015

माया खै कस्ले बुझ्यो !!

सन्दिप हेर त मतङ्ग कती धेलै पैता छ । सर्लक्क परेका पिपलका एक मुठी पात समाउदै तोते बोली सँगई उस्ले भनि । ५ वटा पात छुट्टाउदै यो पैता ले ठुलो घर बनाउछु अनि ३ वटा पात छुट्टाउदै, यो पैता ले चाही कार किन्तु । खुब रमाउँथि धेरै पैसा कमाउने गाडी, घर, अनि राम्रो कपडा किन्ने, खुशी साथ बस्ने उस्को सपना ।
पुरा पनि हुन्थ्यो होला उस्को बाबा-आमा दुबै सरकारी जागिरे ।
म दौडिदै घर पुगे । आमा बारीमा तरकारी टिप्दै थिन । आमा मलाई धेरै पैसा दिनुन । आमा तरकारी टिप्नै ब्यस्त हुनुहुन्थ्यो ।
आमा मलाई धेरै पैसा दिनुन, स्मृती लाई कार किन्न मन छ रे, अनि ठुलो घर बनाउन, हामी बिहे गर्ने , म उस्लाई गाडीमा राखेर घुमाउछु ।
आमा केई नभनि भान्छा छिर्नुभो । भुइँमा तपतप पानी चुहिइदै थियो । खरको छानो चुहिएछ ।
उम्रीन नपाई तीन पात कसरी ओत लाग्ने र २ छाक टार्न गाह्रो छ हजुर महासय लाई बुढि घुमाउने रहर अहिल्यै देखी ? - आमाको जवाफ ।
हुन पनि हो कसरी किन्ने गाडी हामीलाई त २ पर खानु नै ठुलो थ्यो ।
म घर छेउ सरकारी स्कुल जान्थे । बाटोमा उनि सेतो सर्ट, अनि कालो स्कर्ट , रातो रिबनमा २ चुल्ठी बाटेर बोर्डिङ्ग को बस कुर्दै हुन्थी । स्मृती बेलुका चौतारीमा भेट्ने ल । म स्कुल दौडिन्थे । उ बस चाढ्थी । टाडैबाट म हात हल्लाई बिदाइ गर्थे अनि उनि झ्याल बाट हेरेर मुस्कुराउथि । म चार बजे नै चौतारी पुगिसक्थे । उ अबेर गरी आउँथि । सन्दिप आइज भाडाकुती खेल्ने त मेलो बुरा म तेलो बुरी । उस्को त्यही सपना दिनहु दोहोरिन्थे धेरै पैसा, गाडी, घर राम्रा कपडा !!
हेल त मेलो बुरा को त चप्पल नि दुइ वटा रङ को । मेरो खुट्टा हेर्दै उस्ले भनि । बाबाले तुना हालेर बनाइदिएको कालो र निलो चप्पल हेर्दै भने- स्मृती म ठुलो भएपछी धेरै पैसा कमाउछु अनि तलाई घर गाडी कपडा सब किन्दिन्छु । उ मख्ख पर्दै पिपलका पात बटुल्थी ।
यस्तै दिनहुको भेट सँगै SLC पनि पास भैयो । उ आफ्नो परिवार सँग उच्च शिक्षाको लागी शहर जाने भइ । बाबाहरु अब शहर जाने रे अनि म पनि उतै पढने । उस्ले भनि ।मेरा आँखामा आँशु टिलपिल गर्न थाले ।
रुन्चे स्वोर निकाल्दै भने - स्मृती मलाई नबिर्सी ल ।
धत तलाई बिर्सिन्छु र तँ त मेरो सानै देखीको साथी भाँडाकुटी खेल्ने मेरो प्यारो बुडा । हेरत रोएको, म शहर बाट आउँदा तँलाई चप्पल ल्याइदिन्छु ।
म दौडिदै घर गए माटोको खुत्रुके बोके अनि स्मृती सामु पुगे - ला यो मेरो पैसा राख्ने खुत्रुके अलिअली पैसा छ । यसमा तँ पैसा जम्मा गर अनि यही पैसाले गाडी किन्ने, घर बनाउने सपना पुरा गर अनि मलाई चै नबिर्सी नि । खुत्रुके हात मा लिदै उस्ले हुन्छ भनि ।
भोली उ जाँदै थि म खाना नि नखाइ सुते खुब रोएँ । बिहानै मुख नधोइ उस्लाई बिदाई गर्न पुगे, टाडै बाट हेरे अगाडि आँशु झार्न जान पनि सकिन।
उ सपरिवार बसमा शहर लागी ।
म आँशु पुछदै फर्किए ।
दिन बिते, महिना, अनि बर्ष !!
म दिनहु उसँग बिताएका पल सम्झन्थे । उस्लाई बिहे गर्ने ठुलो घरमा राख्ने गाडी चढाउने । उसँगका हरेक पल, चौतारीमा बसेर भाँडाकुटी खेलेको उस्ले ल्याएको खाजा खाएको, कपडाको पुतली लाई छोरा छोरी बनाएको । मेरो मन भित्रको उस्को तस्बिर ओल्टाइ पल्टाइ हेर्थे । बिहान बेलुका हरेक पल ।
आठ बर्ष बित्यो कुनै कुरा नभै उसँग । न फोन थ्यो न ईन्टरनेट, बोल्थे पनि कसरी ? ? गाउँ को रुप फेरियो । मेरो ज्यान हर्लक्क बड्यो । खाइलाग्दो जिउ, अनि झपक्क दारी आए , तर स्मृती कैलेइ फर्की आइने ।
बारीमा धान काट्ने मेसो थियो । मंसिर भर्खर सुरु थ्यो । अधिँया बारी कमाउने हामी, म धान काट्न बेस्त थिए ।
सन्जिब !!!!!!!!!!! टाढाबाट केटीको आवाज आयो । एक टक हेरिरहे उनि स्मृती थिइन ।
मेरो माया चोखो रहेछ । मेरा उस्लाई बुडी बनाउने सपना पुरा गर्छु । सोच्दै उ तिर दौडिए । बाटोमा पुगे सर्लक्क जिउ परेकी चिटिक्कको लुगा, सानी कि भन्दा धेरै राम्री ।
म एकोहोरो टोलाई रहेँ । उ बोल्दै गई म हेर्दै गएँ- उस्को ओठको चाल अनि मन्द मुस्कान ।
एक्कासी म छाँगा बाट खसेँ जब उस्ले मलाई आफ्नो बिहे को कुरा सुनाइ । हात मा भएको ठुलो मोबाइल मा फोटो देखाउदै - इ यो क्षितिज Bachelor सँगै पडेको । उहिँ काठमाडौं बस्छ । हामी यही मङ्सिर मा बिहे गर्दै छौँ । अनि अर्को महिना अमेरिका जाने ।
म सुनिरहे ।
अरे के भो ? त खुशी छैनस ? झन यती खुशी को कुरा छ - उस्ले भनि । म खस्न लागेका आँशु रोक्दै देखावोटी हाँसो ले भने- म कसरी खुशी हुनु मेरी सानी स्मृती, मेरो भाँडाकुटी खेल्ने बुडी लाई अरु कसैले लग्दै छ ।
उस्ले बुझिने । अझ झन हाँस्दै भनि भोली जाँदै छु । आज फुपु कोमा बस्छु ।20गते बिहे छ ।आउनु पर्छ नि। उ गाउँ कि फुपुको मा लागि म गह भरि आँशु लिदै बारी तिर लागेँ ।
भोली पल्ट उ फुपु लाई लिएर काठमाडौं लागी ।
साँचै उस्को सपना पुरा भए । शहर मा ठुलो घर अनि गाडी अब झन अमेरिका जाने । खुब खुशी हुन्छे ।उस्ले खोजे जस्तै ।
म बिहेमा जान पनि सकिन जानु पनि कसरी ? ?
बल्ल तल्ल मोबाइल किनेछु ।
कैले काँही फेसबुक मा सोध्छे - ओए मेरो सानो को बुडा सन्चै छस ?
अनी म ठीक छु भन्दै smile को emoticon पठाउँछु ।
कोल्टे फेर्छु, अनि भिजेको सिरानीमा हात राख्दै भन्छु- वाह सन्जिब !! तेरो माया !!!

No comments:

Post a Comment