ब्यत्तिगत सोच

परिवार को हौसला र साथ पाए जे पनि गर्न सकिन्छ । हाम्रो परिवेश मा छोरा ले केहि गर्न खोज्यो भने पहिलो उत्तर यो आउँछ - तँ जस्तो ले गर्ने भए के चाइन्थ्यो र ? अनि compare गर्न थालिन्छ फलानो को छोरो यस्तो उस्तो। कोहि ले भन्दैन कि तँ ठिक छस तँईले गर्न लागेको काम मा म पनि साथ दिन्छु । Success comes from experience, Experience comes from bad experience. हरेक मानिस मा एक न एक Talent हुन्छ, Life को हरेक Situation ले केहि न केहि सिकाईरहेको हुन्छ, अनि जे हुन्छ राम्रो को लागि हुन्छ । आज नहोला, भोलि नहोला एक न एक दिन अवश्य हुन्छ । पारिवारिक समस्या लगायत अरू संग को Compare गर्ने बानि ले नै यहाँ धेरै छोराहरू बिदेशिन बाध्य छन साथै पच्चिस बर्ष सम्म को पढाई पछि पनि भने जस्तो जागिर त परै जाओस सामान्य घरखर्च चल्ने मासिक आम्दानी छैन । भनौ पढाई को नेपाल मा कुनै Value छैन । उदाहरण देख्न सकिन्छ सामान्य Trainee को Post को लागि कयौ डिग्रि पास युवाहरू को जमात ।
छोरो ले केहि गरेन भनेर चिन्ता गर्नु भन्दा पनि राम्रो दिन र समय नआउँदा सम्म साथ र सहयोग गरिदिए एक न एक दिन अवश्य राम्रो हुनेछ । सामान्य पान पसल गर्ने ले महिनाको कम्तिमा सत्तरि असि हजार कमाउँछ भने सामान्य चिया चुरोट बेच्ने ले महिनाको चालिस पचास हजार कमाउन सक्छ भने हामी झै पढेको युवा ले केही नयाँ, नौलो र महङ्गो गर्न किन नसकौला र ??
कृपया बन्द गर्नुस - यत्रो भईसक्यो केहि गर्न सक्या होईन, नकमाए सम्म बुढि कसरी पाल्छस जस्ता शब्द, हौसला दिनुस कि राम्रो काम गर्नु पर्छ भनेर, ताकि कोहि शासक ले न्युनतम पारिश्रमिक मा काम मा लदाउन नपाओस, पढाई को कदर होस, जाबो पन्ध्र बिस हजार कमाएर के गर्ने होर भन्दै कोहि युवा बिदेश पस्नु नपरोस ।
पुनश्च : भन्नु होला सुरू मै हाकिम त कस्ले बनाईदिन्छ र? तर पनि पढाई को कदर हुने सम्म को पारिश्रमिक हुनु नितान्त जरूरी कुरा हो ।

साह्रै गाह्रो

एक्लो छोरो हो, बुहारी ल्याएर घरमा राखेर काम लगाएर अर्का कि पढेकि छोरी को भबिष्य बिगार्न पनि सक्दिन, फेरि आफु घरमा बसेर उसको कमाई खान पनि मन मान्दैन । दुबै जागिर खान जाम भने घर मा थला परेकी आमा को साह्रै माया लागेर आउँछ ।

कुरो

पाठो हुर्काएर ठुलो बनाएर दशै मा खसि काट्नु अनि तरकारीको बिउ जमाएर बिरूबा सारेर, ठुलो भएसी करौती ले रेटेर कराई मा भुट्नु एउटै झै लाग्छ ।
एक सजिब प्राणि एक बनस्पति ।
फरक यत्ति हो - "एक ले सास फेर्दा कार्बनडायअक्साईड फाल्छ अर्को ले अक्सिजन"

जब छोरो दिनरात रक्सि चुरोट खाएर भनेको टेर्देन, बाउ आमा को टाउको दुख्छ र विचार आउछ एउटी बुहारी ल्याउन पाए सुध्रिन्थ्यो कि ? अनि जब छोरि बैश मा ८ - १० ओटा बोय्फ़्रेन बनाउछे, मोबाइल मा च्याट र फोन मा घन्टौ बिताउछे अनि आमा बाउ को टाउको दुख्छ कि एउटा सोजो केटा खोजेर बिहे गर्दिन पाए सुध्रिन्थी कि ? अनि एक अन्जान केटा एक अन्जान केटि को हात माग्न जान्छ अनि दुवै २ दिन लाइ यति सोजो देखिञ्छन कि माकसम त्यो पल्लो चोक मा बेच्न राखेको जेरी सम्झनछु। हाम्लाई त के भो र केटो ले स्वास्नी पाइगो, केटि ले पोइ पाइहालि। टन्न मासु पुलाउ बजाइयो आइयो। के लाइ टाउको दुखाउनु ?
‪#‎Arrange_Marriage‬

कसैको वास्तविक जिबन मा मेल खान गएमा मलाइ केहि मतलब छैन !!

सुँगुर हुन् तिनीहरु जो आफु कहिल्यै आफ्नो खर्च गर्दैनन् र प्रयत्नरत हुन्छन कि अरु कै मात्र खाउँ, अरुकै सम्पति ले मोज गरूँ। मानब मा बिबेक हुन्छ, सोच हुन्छ, संस्कार हुन्छ, र जनावरमा मै खाउँ, मै लाउँ, सुखसयल या मोज मै गरूँ।पाखण्डी को बिल्ला भिरेर अरुको प्रगति मा गिद्दे नजर लगाउने ले अन्न खानु छोडेर गु खाएको बेश। जुन कुरामा आफ्नो हक छैन त्यहि कुरालाइ अनेक जाल झेल गरेर आफ्नो बनाउनु मानब नीति कदापी होइन। सत्य, इमान्दार, निष्ट र कर्मवान व्यक्ति आफ्नो मेहेनत खाने गर्छन। स्मरण रहोस यहाँ पाखण्डी हुन लुट्ने, चोर्ने नै गर्नु पर्छ भन्ने छैन , झुट बोल्नु , ठग्नु , दलाली गर्नु , घुस खानु , र अरुको तलुवा चाट्नु पनि पाखण्डी जाति मा नै पर्छन। अब आँखा चिम्लिनुस अनि सोच्नुस के तपाई ले आफ्नो हक बाहेक को अरु को सम्पतिमा गिद्दे नजर लगाउनु भाको छ ? के अरु को नासो कुनै जाल झेल गरेर आफ्नो बशमा ल्याउनु भाको छ ? के अरुले नाथापाउने गरि दलाली गर्नु भाको छ ? या कुनै चोरी ? यही गर्नु भाको छ भने तपाई मानब होइन पशु हो। सुँगुर हो र हजुरले अन्न खानुको कुनै ब्यवारिकता देख्दिन म ।

कसैको वास्तविक जिबनमा मेल खान गएमा मलाई मतलब छैन।

‪#‎Hate‬

सरकार ले केहि गरेन !!
बाटो बनाउन आको पैसा एजेन्ट खान्छ, हाकिम खान्छ, सचिब खान्छ, ठेकेदार खान्छ अनि भन्छ सरकार ले केहि गरेन !!
देश समस्या मा छ जती हुन्छ पुराएर गरौ : भन्न नपाइ फोन हान्छ लौन मेरो कार मा फुल ट्यान्क गर्नु पर्‍यो , बाइक रित्तै भो । बाउ, काका, हजुर्बाउ को गोरु बेच्या साहिनो लगार आफै ग्याँस पेट्रोल चाइने भन्दा बढी गुट्मुटाउछ अनि भन्छ सरकार ले केइ गरेन !!
किसान औषधी हाल्छ तरकारी फलाउछ मान्छे मरुन बाँचुन पैसा सोहोर्छ अनि भन्छ सरकार ले केहि गरेन !!
धारा देखी आउने पानी ठोकेर दुध बेच्छ अनि २ दिन दुध को बजार तल झरे भन्न थाल्छ सरकार ले केहि गरेन !!
उतै को Christmas प्यारो उतै को Newyear Valentine , फेसन, कपडा प्यारो अनि भन्छ सरकार ले नेपालमा सियो पनि बनाएन !!
आउनुस एउटा घटना सुनाउछु !
हिजो बैंक को लाईन मा एक भलाद्मी फलाक्दै आए एस्तो छ देश न पेट्रोल छ न ग्यास छ, सिस्टम भन्ने केहि छैन, बोल्दै लाईन अगि सरे भित्र हकिम लाई के छ आराम छ? सर ल यो सानो चेक छ पहिला यो गर्दिनु पर्‍यो ।सोचेँ कति राम्रो सिस्टम भाको ले सरकारी सिस्टम को खिल्लि उडायो ।
कोही जनता गाली गर्छन, कोही आन्दोलन, कोही नाकाबन्दी, अनि फेरी भन्छन सरकार ले केहि गरेन !!
गाउँ को घरखेत बेच्ने ,शहर पस्ने, घर ठडाउने ,बहाल मा दिने, सुतेर खाने अनि भन्ने सरकार ले केहि गरेन ।
डाक्टर औषधी पसले लाई भन्छ म लेखे जस्तो गर्छु त बेचे जस्तो गर नाफा बराबरी ।
सरकारी हाकिम भन्छ आज होईन भोली आउनुस तपाइ को काम पक्का हुन्छ । अनि सान्तोना दिदै भन्छ के गर्नु देश नै एस्तै छ , बत्ती छैन कसरी काम गर्नु ।
हरेक ले हरेक पल आफ्नो थुतुनो सोजाउन खोज्छ , हसुर्नु सम्म हसुर्छ अनि डकार्दै भन्छ सरकार ले केहि गरेन !!
सबैलाई आफ्नो पेट भर्नु छ , घर मा ग्यास बल्दै छ फेरी पनि ७ ८ वटा लुकाई राख्दै छ । बाइक मा पेट्रोल पुग्ने छ फेरी पनि बोतल मा खानाएर राख्छ, पाए सम्म ब्ल्याक मा बेच्छ ।
पेट्रोल पाए त्यहि सरकार जिन्दाबाद जिन्दाबाद गर्दै नारा लाउदै स्वस्तिक को छाप ठोकेर सत्ता मा पुराउने
त्यही पेट्रोल नपाए सरकार ले केहि गरेन ?

जय होस नेपाली जनता !!
आँफु बनौ अनि सरकार बनाउँ !!
एक अर्का लाई सहयोग गरौँ !!
मिलेर बसौँ !!

के गर्नु मसँग कुनै बिकल्प भएन । जो मसँग जन्म देखी साथ थिए आज मेरो बिपरित छन । लाग्छ म आज एक्लो छु । जो मलाई हौसला दिने गर्थे आज मेरो अवस्था मा खिल्ली उडाउने छन । नातेदार मेरो लागी माया को साटो गाली दिनेछन । जुन आमा मेरो गाला मा मुँइ खानुहुन्थ्यो आज झापड हान्नुहुन्छ । अनि बाबा उहाँ ले त झन म नालाएक सम्झनु हुन्छ । छिमेकी को छोरा ले यो गर्‍यो त्यो गर्‍यो प्रगती गर्‍यो त्यस्को अगि मलाई केहि सम्झनु हुन्न । म उहाँ को लागी कहिल्यै राम्रो बन्न सकिन । आज मेरो लागी कसैको आँखा मा माया हुनेछैन, म यो सन्सार कै सबै भन्दा नराम्रो सन्तान हुनेछु । मेरो मस्तिस्क मा कुनै एक सकारात्मक धारणा छैन ; छ त केबल एक ३ मिटर लामो नाइलन को डोरी अनि कोठा माथि को फ्यान । सरि आमा मैले परिक्षा राम्रो गर्न सकिन । सरि बाबा मैले तपाईं को गाली सहने हिम्मत गर्न सकिन .... .... ..!!!!
कती सजिलो छ यहाँ समस्या सँग भाग्न । कती सजिलो छ यहाँ हार लाई आत्मसाथ गर्न । जहाँ हरेक बच्चा बर्सेनी परिक्षाको रिसल्ट को बेला आफ्नो ज्यान कती सजिलै फालिदिन्छन ।
दोष कस्को ? बाबु-आमा को ? या स्वयम विद्यार्थी को ? या यो समाज को ? जस्ले सधैं मार्कसिट को नम्बर सँग मान्छे को मुल्याङ्कन गर्ने गर्छ । किन हार लाई हौसला को रुप मा लिन सक्दैन ? किन सधैन जित्नु पर्ने .. ?
मलाई अझै याद छ मेरी साथी जो बाबाआमा सँग धेरै डराउने गर्थिन, जस्लाई घर बहिर सम्म निक्लिने अनुमती थिएन, जसलाई एकदिन आमाबाबु को अनुमती बिना खेल्न जाँदा सर्प ले टोक्यो, जुन कुरा उनलाई बाबुआमा लाई भन्ने हिम्मत आएन, जस्ले केहि क्षण मै प्राण त्याग्नु पर्‍यो ।
अर्को एक साथी जस्लाई बाबुआमा को अनुमती बिना खेल्न जाने अनुमती थिएन, जो साथीको कर ले छत माथि बाट परालमा हाम्फाल्ने खेल खेल्यो, खुट्टा भाच्यो, जुन कुरा घरमा भन्न सकेन समय मा उपचार नपाइ आज को दिन सम्म खुट्टा खोच्याउदै हिड्दै छ ।
किन हुन्छ यो सब ? किन बुझ्दैनन परिवार एक अर्कालाई ? किन सधै डर मा बित्छ जिबन ?
सबै आमा बुबा म आज हात जोडेर बिन्ती गर्न चाहन्छु । ११ को परिक्षा को नतिजा आउँदैछ । एक पटक आफ्नो छोरा छोरी लाई सोध्नुस कस्तो गर्यौ छोरा Exam ? कस्तो गर्यौ छोरी Exam? पास हुन्छौ ? फेल भएनी केहि चिन्ता नगर । फेरी अर्को पटक राम्रो गरी Exam दिनु । त्यस्तो कुनै काम नगर्नु जस्ले हामीलाई जिन्दगी भर पछुतो होस । हामी तिम्रो साथ मा छौँ ।
अनि सम्पुर्ण भाइ बैनी लाई : त्यस्तो कुनै काम नगर्नु जस्ले तिम्रो बाबुआमाको आँखामा आँशु आवोस । जिन्दगी भन्दा ठुलो कुनै परिक्षा को नतिजा हुन सक्दैन । बाबुआमा भन्दा ठुलो उपलब्धी संसार मा अरु कँही पाइँदैन ।
पास हुने लाई बधाई ।
फेल हुनेलाई शुभकामना ।
एकपटक फेरी :
बाबु आमा भन्दा ठुलो उपलब्धी केहि छैन ।
असफलता नै जित को सुरुवात हो ।
संसार मा जती पनि ठुला मान्छे छन ति सबै जिबन मा एक न एक पटक असफल नै भएका छन ।
!! Good Luck !!